இதுதான் இஸ்லாம், .

 இதுதான் இஸ்லாம்,
ஓர் இறைவன் ,ஒரே குர்ஆன் ,ஒரே கிப்லாஹ்,ஒரே உம்மாஹ்
ஒற்றுமை உயர்வு தரும் , பிரிவு வீழ்ச்சியை தழுவும்

One Creator. One Quran. One Qiblah. One Ummah.
United We Stand. Divided We Fall.

 இஸ்லாத்தின் ஐந்து கடமைகள்
 நம்பிக்கை (கலிமா)
"இறைவன் ஒருவனே. அவனே அல்லாஹ், முஹம்மது அவரது தூதர்." என மனதளவில் ஒவ்வொறு முஸ்லிமும் நம்பவேண்டும்

பிரார்த்தனை (தொழுகை)
ஒவ்வொரு முஸ்லிமும் தினமும் ஐந்து முறை தொழுகை நடத்த வேண்டும்.

நோன்பு
ஒவ்வொரு முஸ்லிமும் கண்டிப்பாக ரமலான் மாதத்தில் பகல் வேளையில் உண்ணா நோன்பு இருக்க வேண்டும் (விதி விலக்கு உண்டு)
தானம் (ஜக்காத்)
ஒவ்வொரு முஸ்லிமும் ஆண்டுக்கு ஒருமுறை தனது மொத்த செல்வத்தில் நாற்பதில் ஒரு பங்கை ஏழை எளியோருக்கு தானம் செய்ய வேண்டும்.( விதி விலக்கு உண்டு)

புனித பயணம் (ஹஜ்)
வசதி வாய்ப்பு படைத்த ஒவ்வொரு முஸ்லிமுக்கும், தனது வாழ்நாளில் ஒருமுறை புனித பயணம் (ஹஜ்) செய்ய வேண்டும்
(விதி விலக்கு உண்டு)


குர்ஆன் 
முஸ்லிம்களின் புனித நூல் ஆகும். முகம்மது நபிக்கு இறைவனால் அருளப்பட்டதாக குர்ஆன் நம்பப்படுகின்றது. மொத்தமாக அன்றி சிறுக சிறுக கால நேரத்திற்கு ஏற்ப குர்ஆன் அருளப்பட்டது. இது சூரா எனப்படும் 144 அத்தியாயங்களை கொண்டது. 

கிப்லா
உலகெங்கும் வாழும் இஸ்லாமியர் அனைவரும் சவுதி அரேபியா நாட்டின் மக்கா நகரில் உள்ள காபாவை முன்னோக்கி தொழுவார்கள்.


 உம்மாஹ்
 உம்மாஹ் ஒற்றுமைக்காக பாடுபடுதல் (Striving for Unity in Ummah).

ஓர் இறைவன் ,ஒரே குர்ஆன் ,ஒரே கிப்லாஹ்,ஒரே உம்மாஹ்
ஒற்றுமை உயர்வு தரும் , பிரிவு வீழ்ச்சியை தழுவும்

One Creator. One Quran. One Qiblah. One Ummah.
United We Stand. Divided We Fall.

 ஒரே இறை - ஒரே மறை - ஒரே உம்மாஹ் !!! Nowadays, when one asks a Muslim about his religion, the common answer is either 'I am a Hanafi or Shafi or Maliki or Hanbali or Salafi or Ahle-Hadith.'
Allah says: "Who is better in speech than one who calls (men) to Allah, works righteousness, and says, 'I am of those Who bow in Islam (Muslim)?' " [Qur'an 41:33]


---- Differences in opinion (Ikhtilaaf) should not divide the muslims ----

If any dispute arises among muslims, stemming from ijtihaad in matters where ijtihaad is permitted -- they should not bear ill-will, enmity or grudges against one another. Rather they must regard one another as brothers even though these differences arise between them.

For example, one of them may pray behind another who has eaten camel meat, and this imaam thinks that this does not break wudoo [ablution (wuzu)]' whereas the person praying behind him thinks that it does break wudoo [ablution (wuzu)]'. So he believes that his prayer behind this imaam is valid, but if he himself were to pray in that state on his own he would think that his prayer is not valid. All this is because they believe that differences which arise from ijtihaad in cases where ijtihaad is allowed, are not really differences, because each of them has followed evidence (daleel) as he is obliged to do, and which should not be ignored.

So they believe that if their brother differs from them with regard to some action because he is following the evidence (daleel), then in effect he is agreeing with them, because they advocate following the evidence wherever it is. So although he differs from them, he is still following evidence from the Book of Allaah or the Sunnah of the Messenger of Allaah (S).

--- The scholars are not unaware of the differences of this nature that arose among the Sahaabah even during the time of the Prophet (S), but he did not rebuke them. ----

When he (S) came back from the campaign of al-Ahzaab, and Jibreel came to him and told him to go out to Bani Qurayzah, who had broken the treaty, the Prophet (S) told his companions, "None of you should pray 'Asr until he reaches Bani Qurayzah." They set out from Madeenah to Bani Qurayzah, and they were worried about missing the 'Asr prayer. Some of them delayed the 'Asr prayer until they reached Bani Qurayzah, and they prayed it after the time for the prayer had passed, because the Prophet (S) had said, "None of you should pray 'Asr until he reaches Bani Qurayzah." Others prayed 'Asr on time, saying that all the Prophet (S) had meant was that they should hasten to go out (to Bani Qurayzah); he did not mean that they should delay the prayer. These are the ones who were correct, but the Prophet (S) did not rebuke either of the two groups, and neither expressed enmity towards the other.

The Muslims who claim to follow the Sunnah should be one ummah and not divide into groups, fighting one another verbally and arguing and hating one another for a matter in which it is allowed to have different opinions.