’லுங்கி கட்டிக்கொண்டு படம் பார்க்கும் போராட்டம் நடத்துவேன்!’ சில வாரங்களுக்கு முன்பாக எழுத்தாளர் ஞாநி குமுதத்தின் ’ஓ’ பக்கங்களில் சென்னை கமலா தியேட்டர் நிர்வாகத்தை இவ்வாறாக எச்சரித்திருந்தார். அதாவது புதுப்பிக்கப்பட்ட கமலா தியேட்டருக்கு லுங்கி கட்டிக்கொண்டு படம் பார்க்க வருபவர்களை அனுமதிக்கவில்லை என்பதற்காக இவ்வாறு ஞாநி எச்சரித்திருந்தார். பிற்பாடு கமலா தியேட்டர் ’லுங்கி கட்டிக்கொண்டு வரலாம்’ என்று ஞாநிக்கு சிறப்பு அனுமதியும், மற்றவர்களுக்கு சாதா அனுமதியும் தந்தது, தொடங்கவே தொடங்காத அவரது போராட்டத்துக்கு கிடைத்த மிகப்பெரிய வெற்றி.
இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக ‘ஒன்பது ரூபாய் நோட்டு’ படம் வெளியானபோது தங்கர்பச்சான் புலம்பினார். சென்னை ஐநாக்ஸில் அப்படத்தை திரையிட மறுத்திருந்தார்கள். ‘வேட்டி, லுங்கியெல்லாம் கட்டினவங்க எல்லாம் உங்கப் படத்தைப் பார்க்க வருவாங்க!’ என்று மறுப்புக்கு நியாயம் சொன்னதாம் ஐநாக்ஸ் நிர்வாகம்.
பதினைந்து ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக லுங்கி கட்டி வருகிறேன். பத்து வயதில் அப்பா, இரண்டு மாஸ்டர் லுங்கி (ஒன்று வெள்ளைப்பூ போட்ட ப்ளூ, இன்னொன்று பச்சை என்று நினைவு) வாங்கித் தந்தார். கிறிஸ்டியன் ஆண்ட்டி வீட்டு டியூஷனுக்கு கூட அந்த லுங்கியோடு போய் வந்ததாக நினைவிருக்கிறது. பிற்பாடு ஏஜூக்கு வந்து நைட் ஷோக்களாக பார்த்துத் தள்ளியபோது, குரோம்பேட்டை வெற்றி தியேட்டருக்கும் லுங்கியோடே போய்வந்தேன்.