ஒரு கடையின்
தூசி படிந்த திண்ணை
எனக்குத் தரும்
தனிமை சுகம்
பங்களாவின்
குளிரூட்டப்பட்ட உன் அறைகளில்
உனக்குக் கிடைப்பதில்லை என்பதை
கோபம் வழியும்
உன் கண்களின் வழியே
நான் அறிவேன்
திண்ணைகளில்
ஞானம் பெற்றவர்களை
தேடித் தேடி அலையும்
பித்தன் நான்
இரவின் ஓரங்களில்
துண்டு விரித்து படுத்திருந்த
ஒரு மிஸ்கீன்
என்னைப் பார்த்துச் சிரித்த
ஏளனச் சிரிப்பின்
அர்த்தத்தை
அடுத்த நாளே
அழுது கொண்டாடியவன் நான்
மழையின் சாரலில்
நனைந்து கொண்டே
இரவு முழுவதும்
விழித்துக் கொண்டிருந்த
ஒரு திண்ணைவாசியின்
விழிகளில்
வீடிழந்த அவன் சோகத்தை
படித்தவன் நான்
வாழ்ந்த பொழுதுகளில்
சேர்த்ததை உண்ணக் கிடைக்காமல்
நம்பிக்கைகளை மட்டுமே
உண்டு வாழ்ந்த
ஒரு நோன்பாளியை
தெரிந்தவன் நான்
தெரியாத ஞானங்களைத்
தேடித்தேடி அலையும்
என் பார்வையின் பயணம்
முடிவில்லாதது
அரசமரங்களும்
ஆலயங்களும் சொல்லித் தராத
ஒரு பாடத்தை
இரவு நேர உணவு கிடைக்காமல்
காத்திருக்கும்
ஒரு ஏழையின்
நம்பிக்கை இழக்காத முகம்
எனக்குச் சொல்லித்தரக் கூடும்
இந்த எண்ணத்தின் கருகூட
ஒரு காலித்திண்ணை
எனக்களித்த
ஞானப் பிச்சை என்பதை
உணர்ந்து கொள்வதே
என் தேடலின் சுகம் !
Abu Haashima
No comments:
Post a Comment