அம்மாவை இழந்த நாட்கள்
பள்ளி இறுதிப் படிப்பு
காலையில் டிஃபன் செய்ய வாய்ப்பிருக்காது
ஏழரைமணி சிறப்பு வகுப்புக்கு
பஸ் பிடிக்க ஓடுகையில்
கத்தோ கத்தென்று கத்தும் வயிறு
ஆறு ரூபாய் பாக்கெட்மணி
மத்தியான
சோத்துக்கும் சேர்த்து
பசிக்கு
வர்க்கித்தூள் வாங்கிச் சாப்பிடுவேன் பஸ்ஸில்
ஒரு ரூபாய்க்கு கைநிறையக் கிடைக்கும்
பிரித்துவிட்ட ஸ்டேப்ளர் பின்னுடன்
சிலசமயம்
வழுக்கி விழுந்த நிலவுபோல்
முழு வர்க்கியும் வந்து விழும்
இறங்கினதும் ஓட்டமாய் ஓடி
ஒரு
சிங்கிள் டீ
சமாதானமான வயிறு
ஒருவித
வாசனையாய் ஏப்பமிட்டு குதூகலிக்கும்,
எங்கெங்கோ போனது காலம்
அடிபட்டு
அடிபட்டு மரத்துப்போன மனசு
எல்லாம் மாறிடுச்சு இப்போ
அம்மா மாதிரி பாட்டி
அரவணைத்து அன்போடசைந்த மனசு
சந்தோசமோ சாப்பாடோ
கொஞ்சம் தொந்தியும் போட்டு விட்டேன்
இன்று
நண்பன் வீட்டு உபசரிப்பில்
வர்க்கித்தூள்.
"நீயெல்லாம் சாப்பிடுவாயாடா"
கேள்வியுடன் பரிமாறல்
திரும்புகையில்
அப்போது போலவே ஏப்பம்....
வர்க்கி ஏப்பத்திற்கு
எப்பவுமே தனி வாசனை...!!
Nisha Mansur -நிஷா மன்சூர்
No comments:
Post a Comment