தங்கை நிலவே
உனை கரியமில வாயுவால்
கறைப்படுத்திட முடியாது
மனம் தின்றுப்போனவனை
பிணம் திண்ணியென்றென்னி
குணம் மாறு மகளே
உனை குறை கண்ட கண்ணுக்கு
குறையுள்ளதென்றெண்ணி
மனம் மாறு மகளே
வாய்மொழியால் ஆறுதலை
வகைவகையாய் யாரும் சொல்வார்
வாய்ப்புண் உள்ளவனுக்கே
வலி வேதனை தெரியுமென்று
நானும் அறிந்த ஒன்றுதான்
ஆறுதலாய் நினைக்காதேஅண்ணனின
அக்கறையாய் யோசி
மாறுதலென்பது
மாறாத ஒன்றல்ல
உனக்கான வானமும்
உனைச்சுற்றிய வின்மீண்களும்
உன்வரவு நோக்கும் தென்றலும்
அமாவாசையால் அசைவற்றுக்கிடக்கிறது
போகட்டும் விட்டுவிடு
உன் வாழ்வு வானத்தை
கீறி விதையிடு
பூக்கட்டும் மீண்டும்
புதிய பௌர்ணமிப்பூ.......
No comments:
Post a Comment